Vorig jaar werden Stefan, Dirk en ik door een Ivoriaanse collega uitgenodigd op familiebezoek in de binnenlanden van Ivoorkust. En wel in Kouassi-Kouassikro. Eenmaal daar werden we feestelijk onthaald en werd ons meteen een lokale maaltijd geserveerd. Als ‘hoogste in rang’ kreeg Stefan het spreekwoordelijke neusje van de zalm op zijn bord. Wat de onfortuinlijke jongen voor zich zag liggen? Tja, de ingewanden van een geit natuurlijk. Eetse!
Tegelijkertijd werd – op rechts van mij – de kop van diezelfde geit verorberd door onze collega. Het enige wat ervan overbleef waren de twee voortanden van het arme beest. Gelukkig had ik dit pas in de gaten toen ‘ie klaar was met smullen. Oef. Eten we allemaal zo in Ivoorkust? En wat betekent dit voor de vegetariërs onder ons? Lees mee en huiver.
Een hele vis in je soep
Laat ik maar bij het ergste beginnen. De Ivoriaan lijkt ervan te houden om van alles en nog wat uit te zuigen. En dan met name dierenkoppen. Naast geit heb ik dit ook voorbij zien komen met onder meer vis en kip. Los van al die koppen eet men hier sowieso veel vlees. Van ontbijt tot aan diner. Wat je vaak ziet is een curry of soep met daarin allerlei groentes en grote stukken vlees. Of vis. En denk vooral niet dat het visfiletje keurig gesneden in je soep is gedeponeerd. De vis wordt in zijn geheel in de pan geflikkerd, en je zorgt er kauwenderwijs maar voor dat je de ogen en graten vervolgens weer uitspuugt. Of gewoon doorslikt.
Nu ben ik zelf geen grote liefhebber van vlees of een vis in zijn geheel (hypocrisie ten top, I know), maar ik moet bekennen: die curry of soep is zeer smakelijk. De uitdaging voor mij is dan ook om eventuele los ronddobberende ogen te omzeilen en de groentes vanuit de pan te pakken te krijgen. Want ook die drijven er in overvloed in. En dat is dan weer een goed teken, vind ik.
Agouti
De grootste verrassing is echter de agouti. Dit knaagdier die wat wegheeft van zowel een bever als een rat, wordt als een ware delicatesse gezien in Ivoorkust. En dan gaat het niet om de rondzwervende agouti in de sloppenwijken van Abidjan. Nee, je moet agouti uit de bush hebben. Die is namelijk minimaal vervuild en heeft relatief gezond voedsel achter de kiezen. De oplettende toerist heeft vast wel eens gezien dat deze beesten langs de snelweg worden verkocht. De verkoper houdt ‘m vast aan de staart en showt hem zodoende aan het voorbijrazende verkeer. Ik wil er geen foto van op mijn blog hebben, maar voor de nieuwsgierigen onder ons: klik hier. Een vreselijk gezicht, vind ik. Maar ja, ook dát hoort bij la vie en Côte d’Ivoire.
Tafelen op z’n Ivoriaans
Wat ook echt typisch Ivoriaans is, is chocola. Of eigenlijk bedoel ik cacao. Ivoorkust is ’s werelds grootste exporteur van cacao. Tony’s Chocolonely komt hier geregeld over de vloer om hun leveranciers te bezoeken. Ook koffiebonen en cashewnoten zijn belangrijke exportproducten voor het land.
Daarnaast wordt er tijdens het kokerellen veelvuldig gebruik gemaakt van lokale cassave en bananen. Eén van de belangrijke staples is ‘attièke’ (spreek uit: atjie-kee): Ivoriaanse couscous op basis van cassave. Deze laatste wordt trouwens ook gebruikt voor het maken van friet, in de vorm van ‘frites d’igname’. Verder wordt er on the side veel ‘alloco’ (gefrituurde banaan) en rijst gegeten. Tafelen gaat dus best prima in dit land. Los van de eerdergenoemde ‘delicatessen’ kun je hier heerlijk smullen van lokale gerechten. Een aantal van mijn favorietjes:
- Kedjenou
Een soort stoofpotje met kip, tomaat, uit, knoflook en wortel. Ik als flexitariër ga voor de variant zonder kip. - Sauce Aubergine
Een curry van lokale aubergines, ui en tomaat. Wordt opgevuld met diverse groentes en vlees of vis. Schepje attièke ernaast en je bent ready to go. - Foutou
Een bijgerecht gemaakt van banaan en cassave. Zonder curry niet te kanen, maar gecombineerd met een saus is ‘ie heerlijk.
4. Een puntzak frites d’igname met een klodder mayonaise
Grapje, zo wordt ‘ie hier niet geserveerd hoor. Althans: ik heb het nog niet gezien. Al is het eigenlijk zo’n slecht idee nog niet! Prima voer voor op een katerige dag.
5. Sauce Arachide
Een curry op basis van pinda. Door de overheersende pindasmaak moet je moet er van houden – Steef bijvoorbeeld is absoluut geen fan – maar met een bolletje rijst ter neutralisatie gaat ie er prima in. In plaats van de curry te vullen met kip, knal ik hem vol met sperziebonen en tofu. Jawel, als flexitariër word je vanzelf creatief.
Invloeden van buitenaf
Verder zie je hier tal van Franse invloeden en dan vooral in de bakkerijproducten. Een baguette is in het Ivoriaanse straatbeeld net zo normaal als een tarweknipje in, pak ‘m beet, Purmerend. Ook liggen de boulangerietjes hier vol met croissants, pains aux chocolats en escargots aux raisins. Het wachten is eigenlijk nog op de inbreng vanuit Nederland. Wat dachten we van het halfje tijgerwit? Zou echt een hit worden denk ik. Helemaal ingespeeld op de tijgerprint-trend van het moment.
Wat er ook nog meer ingevoerd zou kunnen worden, zijn meer vega opties. Als je uit eten gaat is het een uitdaging om een vleesvrije maaltijd op het menu te vinden. Ikzelf bestel vaak alleen de bijgerechten en zit dan aan een bord met attièke, kedjenou zonder kip en sperziebonen. En dat is zeker erg lekker, maar het kan beter!
Maar waar ik absoluut geen klagen over heb, is het fruitaanbod in Ivoorkust. Op elke hoek van de straat poppen fruitstalletjes up met het grootste aanbod aan vers fruit vanuit het land. Mango, papaya, ananas, passievrucht, banaan.. noem het allemaal maar op. Betaalbaar en lokaal geteeld, that’s how we like it!
Afzakkertje
Heb je je bord rijst met sauce aubergine eenmaal verorberd, dan kan het natafelen beginnen. En ook dát gaat prima in Ivoorkust! Heineken heeft hier een heerlijk Ivoirbiertje op de markt gezet. Heel goed te doen. En hebben ze het tóch voor elkaar gekregen om je die geit-ingewanden te laten opeten? Dan kun je altijd nog afblussen met lokale palmwijn of een ‘Afrikaanse wodka’. Hakt in als een bom, maar dat lijkt me in dat geval geen overbodige luxe. 😉
Zo, dat was weer even wennen na een maandje vakantie op Tropics Writer! Ook zo blij dat ik er weer ben? Of vond je dit gewoon een mooi verhaal? Laat het me weten door op onderstaand hartje te klikken. Merci hè. En spreek jullie volgende week weer!
P.S.: Mocht je nou in Abidjan zijn en de boel qua eten nog steeds niet vertrouwen, dan kun je altijd nog de hulp inschakelen van mijn vriendin Dédé! Bestel je vega(n) food online en laat je maaltje gewoon lekker bij je hotel bezorgen. 🙂
