Tekst: Marianne van der Kooy
Oké, genoeg geouwehoerd over de achtergronden van mijn situatie. Het verhaal is inmiddels duidelijk. Op naar het echte werk! Want het leven van een expat wife gaat niet alleen maar over rozen. Er zijn allerlei dilemma’s waarmee omgegaan dient te worden. Problemen van wereldniveau die niet zomaar opgelost zijn. Toch?
Laat ik meteen maar even duidelijkheid scheppen in jullie onzekerheid: uiteraard druipt het sarcasme van deze blogs af. De expat ‘problemen’ die je op deze site terug zult vinden, staan uiteraard in schril contrast met de échte problematiek die je dagelijks terugziet in Ivoorkust en de rest van West-Afrika.
Neemt niet weg dat wij expats onszelf soms helemaal kunnen opvreten om de meest onbenullige randzaken. Vandaag behandelen we het probleem ‘Personeel’, een ode aan de expatvrouw. Gaan we!
- Nog maar net gearriveerd in Ivoorkust, kwam ik er al koffie drinkend met een mede expat wife achter dat het hebben van personeel in eerste instantie geen luxe is, maar juist een extra hindernis. Zo relaxed is het namelijk allemaal niet! Want al dat personeel in je huis om je op al je wenken te kunnen bedienen, dat kost súper veel tijd en energie om allemaal te managen. En dan snappen ze ook de hele tijd niet eens wat je bedoelt omdat ze één of andere gekke taal spreken. Sjongejonge, moet je ook nog Frans gaan leren, waarom spreken ze niet gewoon Engels? En de hele tijd dat gejengel om opslag, gék word je ervan. Ik bedoel: als we daaraan gaan beginnen ben jij straks natuurlijk weer degene die moet gaan bezuinigen op het wekelijkse shopuitje bij Gucci en Prada. Gaan we natuurlijk niet doen. Om nog maar te zwijgen over alle pauzes die ze continu willen inlassen. Eén en al ellende. Maar goed, aangezien je nu eenmaal een veel te groot huis hebt voor jullie tweetjes, moet het toch ergens mee opgevuld worden. Dan maar met personeel. En al die rompslomp die je er bij krijgt.. tja, even doorbijten maar.
- Ondanks dat je zelf de hele dag zappend op de bank ligt, is het hard nodig om een nounou (nanny) in dienst te hebben. Dat gehuil van je baby ook de hele tijd, dat trek je echt niet hoor. En no way dat jij ’s nachts je bed uit gaat om je kiddo te sussen wanneer hij of zij in paniek is, want dan tik je je 8 uur slaap niet aan en ben je de volgende dag niet te genieten. Nee, dit is een mooi klusje voor de nounou. Kun jij heerlijk in je queensize bed door blijven ronken, je personeel staat wel weer vijf keer per nacht op vanaf haar aangevroten mini-matrasje die je ergens in een donker hoekje achter het huis hebt laten leggen. Maar het einde is al helemaal nabij wanneer de nounou in kwestie een keertje niet kan komen, wegens ziekte of een begrafenis. Allemaal leuk en aardig, maar wie moet er nu voor het kind zorgen? Doordat je de afgelopen acht maanden zelf geen luier meer hebt vervangen, heb je geen flauw idee hoe dat ook alweer werkt. Moet je weer allemaal instructiefilmpjes gaan opzoeken op YouTube. Tough life!
- En dan je persoonlijke chauffeur. Daar gaat ook een hoop tijd in zitten, maar je moet hem wel te vriend houden. Hij is immers degene die je van koffietentje naar shopping mall naar lunchtentje naar shopping mall en vervolgens weer naar huis brengt. Of soms alleen maar koffietentje en shopping mall, daarna ben je vaak te moe om zelfs nog maar uit je ogen te kijken van alle indrukken die je hebt opgedaan. Soms moet je zó lang wachten tot de beste man paraat is, omdat hij door de hitte in slaap is gevallen tijdens het wachten in de auto. Maar goed, om hem nou in je huis te laten wachten gaat natuurlijk ook weer een brug te ver. En non-stop de airco aan hebben staan in de auto, dat ga je merken in de benzinerekening. Dus ja, dan nemen we het wel weer voor lief dat Chauf niet direct in de starthouding staat wanneer jij uit de make-up komt en klaar bent voor je uitje. Zo zijn we dan ook wel weer.
- Last but not least: de kok! Koken is namelijk iets wat je nog nooit gedaan hebt. En waarschijnlijk ook nooit gaat doen. Het is immers nooit nodig geweest om het te leren, want vroeger in Nederland had je ook al je eigen personeel in de vorm van pa en ma, die ervoor zorgden dat het je aan niets ontbrak. Gelukkig is je kok een echte allrounder. Hij knutselt niet alleen de heerlijkste gerechten in elkaar, hij doet ook de boodschappen voor je. Wel met een strikt budget (want wederom: dit mag niet ten koste gaan van je kleedgeld), dus als hij teveel uitgeeft dan lost hij het zelf maar op. Hoe die het doet, doet ‘ie het.
Maar allemachtig, wat een inspanning heeft het je gekost om die man op te leiden, en nog steeds trouwens, want hij maakte alleen maar van die lokale rotzooi met ingrediënten die je nog nooit eerder hebt gezien. Hij mag dan wel uit een township komen waar hij nog nooit anders heeft gezien dan drie verschillende gerechten, hij zorgt er maar voor dat jouw kreeft à la carbonara Michelinwaardig op tafel komt te staan. Je bent trouwens wel allergisch voor schaaldieren, maar dat geheel terzijde. Heeft hij vast wel een trucje voor.
Je ziet: problemen te over voor ons expats. En dames en heren, dit is nog maar een topje van de ijsberg. Waar men zich allemaal over opwindt is teveel om in één enkele blog weg te kunnen pennen. Komt bij dat ik nog wat tekst achter de hand moet houden voor mijn volgende blogs, anders zijn mijn onderwerpen er meteen allemaal doorheen gejaagd.
Klik op onderstaand hartje als je dit leuk vond!
Foto: Unsplash.com
No Comments